یک دهه پس از اعلام نظر فیلسوف انگلیسی مبنی بر امکان زندگی انسان در یک شبیه‌سازی رایانه‌یی، دانشمندان دانشگاه واشنگتن با همکاری یک فیزیکدان ایرانی با استفاده از آزمایش بالقوه قصد دارند امکان‌پذیر بودن این ایده را بررسی کنند.این مفهوم در سال 2003 توسط نیک بوستروم، استاد فلسفه دانشگاه آکسفورد مطرح شده بود.اگرچه با محدودیت‌ها و روند کنونی در محاسبات، چندین دهه تا امکان اجرای حتی شبیه‌سازیهای ابتدایی از جهان فاصله است، زهره داوودی و همکارانش آزمایشاتی را پیشنهاد کرده‌اند که در حال حاضر یا آینده نزدیک قابل اجرا بوده و به محدودیتهای تحمیل شده بر شبیه‌سازیهای آینده توسط منابع محدود حساس هستند.در حال حاضر، ابررایانه‌ها با استفاده از شیوه‌ای موسوم به کرومودینامیک مشبک کوانتومی و قوانین اساسی فیزیک می‌توانند تنها بخش بسیار کوچکی از جهان را در مقیاس 100 تریلیونیوم یک متر که کمی بزرگتر از هسته اتم بوده، شبیه‌سازی کنند.در نهایت، شبیه‌سازیهای قدرتمندتر می‌توانند در قیاس به اندازه یک مولکول، یک سلول و حتی یک انسان را مدلسازی کنند اما نسل‌های زیادی از توسعه محاسباتی باید بگذرد تا بتوان مقیاسهای بزرگتر جهان را برای درک محدودیتهای فرآیندهای فیزیکی نشانگر زندگی انسان در یک مدل رایانه‌یی شبیه‌سازی کرد. اگرچه به گفته محققان، نشانه‌هایی از محدودیت‌های منبع در شبیه‌سازی‌های کنونی وجود دارد که احتمالا در شبیه‌سازیهای آینده نیز وجود خواهد داشت که از آن جمله می‌توان به نشانه یک شبکه‌بندی زمینه‌یی در صورت استفاده از آن در مدلسازی محدودیت فضا-زمان اشاره کرد.ابررایانه‌هایی که محاسبات کرومودینامیک مشبک کوانتومی را اجرا می‌کنند، در اصل زمان و فضا را به یک شبکه چهار بعدی تقسیم می‌کنند.