نویسنده : ابوالفضل باباپور
فرض می‌کنیم ذره باردار در داخل پلاسما ؛ تحت تاثیر میدان مغناطیسی یکنواخت درون‌سو و میدان گرانشی یکنواخت رو به پایین و عمود بر هم قرار دارند. از این رو ذره حرکت رانشی گرانشی (سوق ثقلی) خواهد داشت.
نگارش : ابوالفضل باباپور
دبیر
ستاد توسعه فناوری میکروالکترونیک با اشاره به حمایت های انجام شده از سوی معاونت علمی
و فناوری ریاست جمهوری از ساخت «آی سی» برای نخستین بار در کشور خبر داد.دکتر حسن حاج
قاسم صابون پز، ساخت ادوات و «آی سی»های مختلف آنالوگ و دیجیتال با حمایت ستاد توسعه
فناوری میکرو الکترونیک را اقدام مهمی عنوان کرد که برای نخستین بار در کشور صورت گرفته
است.دبیر ستاد توسعه فناوری میکرو الکترونیک در ادامه تصریح کرد: طرح «آی سی» طرحی
است که در آن سازمان یا فرایندی به صورتی سازماندهی شده به دانشگاه هایی که در این
رابطه تمایل به همکاری داشتند، از طریق ستاد میکروالکترونیک منتقل شد تا قطعاتی که
در این رابطه طراحی می کنند، منجر به ساخت شود. البته همه ابزارهای طراحی و نظام های
طراحی برای آن نیز فراهم شده بود.وی با بیان اینکه بر اساس این طرح برای نخستین بار
در کشور بر پایه برنامه ریزی و طراحی صورت گرفته، «آی سی» ساخته و تست شد، تاکید کرد:
فرایند طراحی و رسیدن به محصول در این سطح گسترده پیش از این وجود نداشت.دکتر صابون
پز با بیان اینکه طی یک سال گذشته حدود 10 «آی سی» ساخته شده است، تصریح کرد: تعدادی
از این «آی سی» ها برند جهانی دارند و می توانند در بازارهای جهانی نیز مطرح شوند.
دانشمند ایرانی دانشگاه برکلی در تحقیقات موفق شد با استفاده از نانوستونهای نیمه رسانا پیلهای فتوولتائیکی را ایجاد کند که قادرند 99 درصد از تمام فوتونهای نور مرئی خورشید را جذب کنند. علی جاوه ای دانشمند ایرانی به همراه همکاران خود از لابراتوار ملی لارنس برکلی و دانشگاه کالیفرنیا در برکلی یک بسته متراکم از نانوستونهای سولفور ژرمانیم و کادمیوم را ایجاد کردند که می تواند 99 درصد از تمام فوتونهای با طول موج بین 300 تا 900 نانومتر را بدون نیاز به روکشهای ضد انعکاس جذب کند.نتایج تحقیقات این محقق ایرانی می تواند در بهبود بازده و میزان اثربخشی پیلهای فتوولتائیک خورشیدی نقش مهمی ایفا کند.علی جاوه ای در این خصوص توضیح داد: "برای بهبود میزان اثربخشی جذب نور در باند وسیعی از نانوستونها ما از یک ساختار دو قطری استفاده کردیم به طوری که قطر این ساختار در راس 60 نانومتر است که می تواند انعکاس را به حداقل برساند و نور بیشتری را به داخل هدایت کند. قطر پایه این ستون نیز 130 نانومتر است که حداکثر جذب نور را امکانپذیر کرده و اجازه می دهد تا نور بیشتری به برق تبدیل شود."این دانشمند ایرانی که نتایج تحقیقاتی خود را در مجله تخصصی NANO Letters منتشر کرده است در ادامه افزود: "این ساختار دو قطری 99 درصد از نور مرئی را جذب می کند در حالی که نانوستونهای قبلی ما قادر بودند 85 درصد از نور را جذب کنند."
فیزیکدانان آمریکایی با استفاده از یک تکنیک طیف نگاری جدید و بررسی نیمه رساناهای آلی، روشی را یافتند که می تواند در تولید پیلهای فتوولتائیک پلاستیکی ارزان کاربرد داشته باشد.دانشمندان دانشگاه راتجرز در تحقیقات خود نشان دادند که چگونه در نیمه رساناهای آلی، ذراتی که انرژی را منتقل می کنند می توانند با سرعت هزاران برابر بیشتر از آن چیزی که تاکنون تصور می شد حرکت کنند.ویتالی پودزروف، سرپرست این تیم تحقیقاتی در این خصوص توضیح داد: "نیمه رساناهای آلی هم برای ساخت پیلهای فتوولتائیک خورشیدی و هم برای سایر مصارف از جمله نمایشگرهای الکترونیکی از پتانسیهای بسیار بالایی برخوردارند. امید است که روزی بتوان این ابزارها را با ورقه های پلاستیکی ساخت."این دانشمندان مشاهده کردند که ذرات اکسیتون در یک کریستال کاملا خالص یک نیمه رسانای آلی که "روبرن" (Rubrene) نامیده می شود تا مسافت نسبتا دور (چند میکرون) منتشر می شوند.این درحالی است که تاکنون تنها انتشار اکسیتونها در این مواد تا فاصله کمتر از 20 نانومتر مشاهده شده بود.اکسیتونها ذراتی هستند که وقتی مواد نیمه رسانا فوتونها را جذب می کنند تشکیل می شوند. این ذرات زمانی که به نقطه اتصال یک نیمه رسانا می رسند می توانند یک اختلاف پتانسیل را ایجاد کنند.به همین علت اگر تنها چند ده نانومتر حرکت کنند تنها اکسیتونهای نزدیکتر به اتصالات نیمه رسانا می توانند یک شدت الکتریکی ایجاد کنند. این چیزی است که در پیلهای فتوولتائیکی آلی فعلی وجود دارد و به همین علت بازده تبدیل انرژی این پیلها بسیار پایین است.ویتالی پودزروف در این خصوص توضیج داد: "ما در پیلهای فتوولتائیک فعلی 99 درصد از نور خورشید را از دست می دهیم، اما اکنون برای اولین بار ما توانستیم حرکت اکسیتونها را در مسافت دو تا 8 میکرون مشاهده کنیم. این نتیجه با نتایجی که از نیمه رساناهای غیرآلی همچون سیلیسیوم و یا آرسنیک گالیوم به دست می آید برابر است.
با اختراع وسيله جديد توشيبا كه قادر به توليد «نور در هم پيچيده» است، تحقق يكي ديگر از روياي بزرگ بشر در عرصه علم كه انجام محاسبات كوآنتومي فوق‌العاده سريع است، به واقعيت نزديك‌تر مي‌شود. دانشمندان در مركز تحقيقاتي توشيبا كورپ در كمبريج - انگليس در اين رابطه خاطر نشان كردند: وسيله جديد موسوم به ELED ، راه را براي ساخت تراشه‌هاي نيمه رسانا و فرا قدرتمند هموار مي سازد. به گفته دانشمندان، رايانه‌هاي كوانتومي به لحاظ تئوريك مي‌توانند در يك چشم به هم زدن بسياري از راه‌حل‌هاي ممكن را براي حل يك مساله ارائه كنند و ظرف چند ثانيه مسايل و معادلاتي را حل كنند كه با سريع‌ترين دستگاه‌هاي امروزي حل آنها سال‌ها طول خواهد كشيد. محققان مي‌گويند: امكان مهار قدرت‌هاي فيزيك كوآنتوم در كلام خيلي راحت‌تر از عمل است، اما اكنون متخصصان شركت فناوري توشيبا معتقدند كه با اين ابزار كليدي جديد، انجام اين كار امكان پذير و دست يافتني خواهد شد. آنها تصريح كردند كه ساخت وسيله جديد، طي پروسه ساده‌اي امكان پذير است. به گزارش خبرگزاري رويترز، پژوهشگران همچنين متذكر شدند: اين ابداع گام بزرگي است چون مي‌توان با اين شيوه ابزار زيادي را روي يك تراشه منفرد جاسازي كرد.
به گزارش فيزورگ ، "شين ايچي اوکوشي" استاد دانشگاه توکيو گفت: اين ماده زماني که در معرض نور قرار مي گيرد از حالت فلزي سياه رنگ که هادي برق است به حالت نيمه هادي قهوه اي رنگ، تغيير مي يابد. اين ماده که شکل کريستالي جديدي از اکسيد تيتانيوم است در دماي اتاق و هنگامي که در معرض نور قرار مي تواند بين حالت هاي فلزي و نيمه هادي در تغيير باشد. به گفته دانشمندان اين خاصيت، عملکرد موثر روشن و خاموش را براي ذخيره اطلاعات فراهم مي آورد .وي افزود اين ماده نويد بخش نسل آينده ابزارهاي ذخيره اطلاعات اوپتيکي است. از ماده اي که رنگ آن با نور تغيير مي کند مي توان براي استفاده در ابزارهاي ذخيره سازي اطلاعات استفاده کرد چرا که رنگ ها نور را به شکل متفاوتي منعکس مي کنند تا اطلاعات متفاوتي را ذخيره کنند.دانشمندان ژاپني موفق شده اند اين ماده را در ذراتي به قطر پنج تا 20 نامتر بسازد. اگر براي ساخت لوح از کوچکترين ذرات اين ماده استفاده شود، لوح جديد مي تواند هزار برابر بيشتر از لوح هاي "بلو ري" اطلاعات در خود ذخيره کند .يک لوح بلو روي تک لايه مي تواند پنج برابر يک دي وي وي اطلاعات را درخود ذخيره کند. نتايج اين تحقيقات در نشريه شيمي نيچر منتشر شده است.
نتایج بررسیهای انجمن بخش فتوولتائیک اروپا نشان می دهد که بازار جهانی پانلهای فتوولتائیک تا پایان سال 2010 می تواند 76 درصد رشد کند. انجمن بخش فتوولتائیک اروپا (Epia) که بر بیش از 200 شرکت پیشگام در این بخش نظارت دارد مشخص کرد که تا پایان سال جاری این بازار حداکثر 7/12 گیگاوات رشد خواهد داشت که این میزان 76 درصد نسبت به سال گذشته بیشتر است.در این سناریوی بین المللی، آلمان با حداکثر پیشرفت مواجه است به طوری که سهم این کشور از این بازار تا پایان سال 2010 به 5/4 گیگاوات می رسد که این رقم در سال 2009 برابر با 8/3 گیگاوات بود.براساس گزارش رویترز، Epia همچنین دو سناریو را هم برای توسعه پانلهای خورشیدی فتوولتائیک در آمریکا پیشنهاد می دهد.در سناریوی اول که برپایه سرمایه گذاری دولتی استوار شده است رقم بازار فتوولتائیک آمریکا به 600 مگاوات تا پایان سال جاری و 3 گیگاوات تا سال 2014 خواهد رسید.در سناریوی دوم که سرمایه گذاری بخش خصوصی را هم در نظر می گیرد آمریکا می تواند به توان انرژی خورشیدی 6 گیگاوات تا سال 2014 دست یابد.
به گزارش ساينس ديلي، اين ميکروسکوپ بر اساس فناوري تصويربرداري معروف به LUCAS توسط "ايدوغان اوزکان" استاديار مهندسي الکترونيک در دانشگاه کاليفرنيا در لس آنجلس ساخته شده است. در اين ميکروسکوپ به جاي استفاده از يک لنز براي بزرگ نمايي اجسام؛ فناوري LUCAS با استفاده از يک ديود منتشر کننده نور براي روشن ساختن اجسام و يک دسته حسگر ديجيتال براي تصوير برداري، تصاوير هولوگرافي از ميکروذرات يا سلول ها مي گيرد. اين ميکروسکوپ که در بسته بندي بسيار کوچکي قرار داده شده از قابليت هاي بسيار و هزينه پايين برخوردار است. اوزکان گفت: هدف ما از اين طرح ابداع ابزاري است که بتوان از آن در راستاي بهبود سلامت افراد در جوامعي استفاده کرد که از محدوديت منابع رنج مي برند.
دانشمندان آمریکایی یک "میکرو ابر- خازن" را ایجاد کردند که به نازکی یک تار مو بوده و می تواند در ساخت باتریهای آینده مورد استفاده قرار گیرد.پژوهشگران دانشگاه درکسل در فیلادلفیای آمریکا به راهکار جدیدی دست یافتند که در آینده می تواند باتریهای بزرگ امروزی را به دست فراموشی بسپارد.این محققان یک میکرو ابر- خازن را با استفاده از یک فیلم نازک کربنی ساختند. این فیلم نازک کربنی قادر است نسبت به مواد فوق خازن در دسترس فعلی، انرژی بیشتری را در خود ذخیره کند.ابر- خازنها باتریهایی هستند که می توانند به دفعات و در مدت زمان کوتاهی شارژ شوند. علت این مسئله این است که در این خازنها از واکنشهای شیمیایی فناپذیر استفاده نمی‌شود.در حال حاضر این دستگاهها می توانند مقدار انرژی بسیار محدودی ذخیره کنند که برای مثال برای تامین انرژی یک رایانه قابل حمل کافی نیست.اما اکنون این محققان آمریکایی روشی را برای سه برابر کردن بازده این ابر- خازنها پیدا کرده اند. این روش به کمک سیستمی که مشابه آن چیزی که برای ساخت تراشه ها استفاده شده و با نام تجاری Y-Carbon شناخته می شود به دست آمد. این سیستم با کمک فناوری رسوب سازی شیمیایی با بخار عمل می کند.
فلزات ابررسانا با مقید کردن الکترون ها بصورت جفت هائی به نام زوج کوپر کار می کنند که از این طریق حرکت آنها بصورت زنجیرهای طولانی از الکترون ها در می آید. نوسان این الکترون ها با نوسان شبکه ی هادی همزمان می شود (در حدود دمای صفر مطلق) در نتیجه از برخورد با اتم های فلز که مقاومت آن را تعیین می کنند، جلوگیری می شود.به گزارش الکترونیوز، جیمز والز، محقق دانشگاه Brown، مدعی است که موفق به کشف زوج های کوپر در ابرعایق ها گشته است که در دمای صفر مطلق، مقاومت بی نهایت از خود نشان می دهد. این ابرعایق ها می توانند بطور کامل از هدایت الکتریکی جلوگیری کنند و ممکن است روزی به همراه ابررساناها، جهت تولید ابرمداراتی که هیچ گرمائی تولید نمی کنند، در سیم کشی استفاده شوند.والز می گوید: "ما به این موضوع دست یافته ایم که زوج کوپر نه تنها می تواند برای هدایت الکتریسیته با مقاومت صفر استفاده شود، بلکه برای بلاک کردن جریان الکتریسیته نیز کارائی دارد."محققین Brown با استفاده از قرار دادن بیسموت (bismuth)، که یک ماده ی ابررسانا می باشد، در یک لایه ی نازک با ضخامت تنها چهار اتم، شروع به کشف ابرعایق ها کردند. آنها قالبی برای این لایه ی نازک ساختند که با حفره های 50 نانومتری سوراخ شده بود، و شرایط را به گونه ای تغییر می داد که امکان تبدیل بیسموت از یک ابررسانا به یک ابرعایق را مهیا می ساخت.این محققین در حال حاضر بر روی توسعه ی تئوری ای کار می کنند تا با تئوری ابررسانایی برابری کرده و در عین حال کاربردهای ابرعایقی را شرح و بسط می دهند. تا کنون، دانشمندان این مطلب را تئوریزه کرده اند که هنگام ابرعایقی، زوج های کوپر به جای اتصال زنجیروار، با هم قفل می شوند.
محققان دانشگاه فردوسي مشهد به كمك روش‌هاي محاسباتي توانستند خواص نانوساختار مغناطيسي MgAl2O4 را تعيين كرده و سپس اقدام به سنتز آن كنند كه اين مهم موجب شد که هزينه و وقت لازم براي سنتز اين ماده پرکاربرد تا حد زيادي کاهش يابد. ايسنا، دكتر محمد حسيني، مجري طرح با بيان اينکه هدف اصلي از انجام اين پژوهش، محاسبه خواص ساختاري، الكترونيكي و اپتيكي اسپينل مغناطيسي MgAl2O4 بوده است، افزود: «براي تعيين خواص اين ماده پرکاربرد به طور تجربي، نياز به يك آزمايشگاه پيشرفته و دستگاه‌هاي اندازه‌گيري مدرن است. از طرف ديگر، هزينه و وقت لازم براي تعيين خواص آن نيز بسيار بالاست؛ ولي با روشي كه ما ارايه كرده‌ايم فقط به يك رايانه پيشرفته و تبحر كافي در محاسبات نياز است؛ به علاوه، كنترل سيستم در دست مجري طرح بوده و مي‌تواند با افزودن ناخالصي و يا تغيير در شرايط موجود به خواص مورد نظر اين ماده حاصل برسد و به سمت هدف مطلوب حركت كند.
دانشمندان موفق شدند نخستين ترانزيستور جهان از يك مولكول منفرد را بسازند. گروه تحقيقاتي شامل مارك ريد، استاد علوم مهندسي و كاربردي دانشگاه ييل نشان دادند كه يك مولكول بنزن متصل به اتصالاتي از جنس طلا مي‌تواند درست شبيه يك ترانزيستور سيليسي عمل كنند. ريد گفت: اين فرايند شبيه به هل دادن يك توپ در حال گردش به بالاي يك تپه است. در حالي كه توپ جريان الكتريكي را نشان مي‌دهد و ارتفاع تپه نشان دهنده سطوح انرژي متفاوت مولكول است. ما توانستيم ارتفاع تپه را تنظيم كنيم، به طوري كه وقتي ارتفاع پايين باشد، جريان حركت مي‌كند و وقتي ارتفاع زياد باشد، جريان متوقف مي‌شود. محققان مي‌گويند: توانايي ساخت اتصال‌هاي الكتريكي در چنين مقياس‌هاي ظريف و مولكولي، شناسايي مولكول‌هاي ايده آل براي اين تكنيك، تعيين محل مناسب براي قرار دادن آنها و نحوه پيوند آنها به اتصالات همگي اجزاي كليدي در اين كشف تازه هستند. شرح اين دستاورد در مجله نيچر منتشر شده است.
سال‌هاست که سرعت پردازنده‌ها به حد نهایی خود رسیده و دانشمندان برای حل این مشکل، به دنبال ماده‌ای غیر از سیلیکون می‌گردند. اما شاید مدارهای انعطاف‌پذیر بتواند مشکل تراشه‌های سیلیکونی را حل کند. بعد از رقابت نفس‌گیر دهه‌های 80 و 90 میلادی، سرعت کلاک کامپیوترهای رومیزی طی یک دهه گذشته در مرز 3 گیگاهرتز متوقف ماند. این رکود در سرعت پردازش، دانشمندان را به این فکر انداخت که آیا زمان عبور از نیمه‌رسانا‌ها گذشته است یا نه؛ و برای این بحث چه جایی بهتر از ژورنال ساینس؟
به گزارش پاپ‌ساینس، مسئله اصلی این است که با کوچک‌تر و باریک‌تر شدن ترانزیستورها، باید ولتاژ ورودی به آنها را نیز کمتر و کمتر کرد. این افت ولتاژ می‌تواند به بروز مشکلاتی در زمینه گرما و توان مصرفی منجر شود و همچنین، سرعت‌های سویچینگ و کلاک پایین‌تری به همراه داشته باشد. تراشه‌ها عموما مشکل سرعت را با بهبود ابعاد و توان جبران می‌کنند، ولی دانشمندان راه‌کارهای جدیدی برای رفع این مشکل پیشنهاد کرده‌اند.
بر اساس پيش‌بيني‌ها، مدارهاي الكترونيكي مبتني بر تكمولكولها يكي از فناوري‌هاي مهم در كامپيوترهاي آينده به شمار مي‌رود. يكي از ملزومات اين قطعات مولكولي قابل پيش‌بيني بودن ويژگي‌هاي آنهاست كه هم‌اكنون امكان اين امر ميسر نيست. دو دانشمند ژاپني دريافته‌اند كه كج شدن ساده مولكولي تأثيري در خواص الكترونيكي آن ندارد، اما تغيير شكل مولكول (پيكربندي) مي‌تواند اين خواص را تغيير دهد. آنها با نشست رنگ روي سطح طلا (اين سطح داراي گروه عاملي هيدروكسل بوده و به‌عنوان نوك در ميكروسكوپ روبشي تونلي عمل مي‌كند) اين نوك را قادر به چسبيدن به يك مولكول كردند تا آن را از روي سطح به بالا بكشد. در چنين حالتي امكان اندازه‌گيري هدايت الكتريكي موجود ميان نوك و سطح فراهم مي‌آيد. حال با اعمال يك ميدان الكتريكي به اطراف نوك ميكروسكوپ مي‌توان در پيكربندي مولكول تغيير ايجاد كرد. اين دو محقق با انجام اين آزمايش دريافتند كه در هر پيكربندي هدايت الكتريكي مولكول تا چه ميزان قابل تغيير است؛ البته هنوز براي استفاده از اين فناوري كمي زود است و اكنون نمي‌توان از آن در تحقق قانون مور «كه مي‌گويد در هر دو سال توان محاسبه‌ي كامپيوترها دو برابر مي‌شود» استفاده كرد. پيش از آن، ميانگين نتايج به دست‌آمده از چند آزمايش به عنوان نتيجه نهايي قلمداد مي‌شد كه با اين كار اثر پيكربندي مولكول در نتايج ناديده گرفته مي‌شد. نتايج اين آزمايش‌ها نشان داد كه از تكمولكولها مي‌توان به‌عنوان ترانزيستور يا يك‌سوساز ديود مانند استفاده كرد.
به گفته دانشمندان موسسه تکنولوژی کالیفرنیا این سلولهای خورشیدی انعطاف پذیر می توانند در تولید تعداد زیادی از محصولات از جمله لباسهای خورشیدی مورد استفاده قرار گیرند. در این صورت هر اتفاقی که برای چنین لباسهایی بیافتد، سلولها همچنان به عملکرد انرژی زایی خود ادامه خواهند داد. به بیانی دیگر حوادثی مانند سوراخ شدن و پاره شدن نمی تواند اختلالی در عملکرد سلولهای خورشیدی موجود در پارچه ایجاد کند. سلولهای خورشیدی معمولا با استفاده از لایه های سیلیکونی ساخته می شوند که این روش تولید شیوه ای بسیار گران قیمت و پرهزینه است و به همین منظور دانشمندان برای کاهش هزینه ها تنها از یک درصد از این مواد گران قیمت در شکل میله هایی بسیار باریک استفاده کردند. هر یک از این میله ها وسعتی برابر دو میلیونیوم متر داشته و در الگویی جنگل مانند به صورت عمودی در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. به این شکل نور وارد شده در میان میله های سیلیکونی حرکتی رفت و برگشت پیدا کرده و این حرکت تا زمانی که بیشترین بخش نور جذب شود ادامه پیدا خواهد کرد. این مجموعه از میله ها در لایه ای شفاف از لاستیک سیلیکونی جاسازی شده است تا خاصیت انعطاف پذیری را برای سلولهای خورشیدی به وجود آورد. سلولهای خورشیدی که از مجموعه این ساختارها به وجود می آیند قادر به جذب 85 درصد از نور دریافتی خورشید هستند که نسبت به سلولهای خورشیدی موجود بسیار قابل توجه به شمار می رود. بر اساس گزارش ان بی سی، دانشمندان بر این باورند این ابزار را می توان در ابعاد بزرگ و به عنوان لایه های پوششی به صورت رول به تولید انبوه رساند.
دانشمندان به تازگی موفق به کشف یکی دیگر از توانایی های عجیب آب شده اند که بر اساس آن می توان آب را با حرارت به حالت انجماد رساند. در حال حاضر باور عموم بر این است که آب در حرارت 32 درجه فارنهایت یا صفر درجه سیلسیوس به حالت انجماد می رسد و در صورتی که آب در بطری کاملا پاک قرار گرفته و هیچ غباری در آن وجود نداشته باشد می تواند تا منفی 40 درجه نیز در حالت مایع باقی بماند (حالت فوق سرد) زیرا غبارها ساختار اصلی تشکیل کریسالهای یخی در آب به شمار می روند.اکنون دانشمندان با کمک لایه های نازکی به نام "لایه های شبه شیشه ای پیروالکتریک" موفق به کشف شیوه ای جدید برای کنترل نقطه انجماد آب شده اند، سطوحی که متناسب با حرارت بار الکتریکی خود را تغییر می دهند. زمانی که سطح این لایه ها دارای بار مثبت باشد آب با سرعت بیشتر و زمانی که بار منفی باشد با سرعت کمتری به حالت انجماد می رسد.با کمک لایه های باردار منفی دانشمندان مشاهده کردند می توان آب در حالت فوق سرد را با حرارت دادن از پایین به بالا به حالت انجماد رساند.
فيبر نوری يکی از محيط های
انتقال داده با سرعت بالا است . امروزه از فيبر نوری در موارد متفاوتی نظير: شبکه های
تلفن شهری و بين شهری ، شبکه های کامپيوتری و اينترنت استفاده بعمل می آيد.
فيبرنوری رشته ای از تارهای شيشه ای بوده که هر يک از تارها دارای ضخامتی معادل
تار موی انسان را داشته و از آنان برای انتقال اطلاعات در مسافت های طولانی
استفاده می شود.
مبانی فيبر نوری
فيبر نوری ، رشته ای از تارهای بسيار نازک شيشه ای بوده که قطر هر يک از تارها نظير قطر يک تار موی انسان است . تارهای فوق در کلاف هائی سازماندهی و کابل های نوری را بوجود می آورند. از فيبر نوری بمنظور ارسال سيگنال های نوری در مسافت های طولانی استفاده می شود.
يک فيبر نوری از سه بخش متفاوت تشکيل شده است :
الف - هسته (Core) . هسته نازک شيشه ای در مرکز فيبر که سيگنا ل های نوری در آن حرکت می نمايند.
ب - روکش (Cladding) . بخش خارجی فيبر بوده که دورتادور هسته را احاطه کرده و باعث برگشت نورمنعکس شده به هسته می گردد.
ج - بافر رويه (Buffer Coating) . روکش پلاستيکی که باعث حفاظت فيبر در مقابل رطوبت و ساير موارد آسيب پذير ، است .
دانشمندان موفق شدند با انباشتن سلول‌هاي خورشيدي چاپي بر روي يكديگر تاثير و كارايي آنها را به نحو قابل توجهي افزايش دهند.گروهي از محققان به سرپرستي دكتر اودو باخ از دانشگاه موناش ملبورن استراليا با توليد نوعي رنگ جديد يك ابزار پيل خورشيدي را توليد كرده‌اند كه روزي مي‌تواند به عنوان جايگزيني كارآمدتر و مناسب‌تر براي پنل‌هاي خورشيدي سيليكوني مورد استفاده قرار بگيرد. اين يافته در مجله نيچر متريالز منتشر شده است. اين گروه از محققان با همكاري پژوهشگران دانشگاه‌هاي وولونگونگ و اولم در آلمان براي اولين بار موفق شدند، پيل‌هاي خورشيدي «چاپي كپه‌اي» بسازند كه با هم كار مي‌كنند تا انرژي بيشتر توليد كنند. در حال حاضر سل‌هاي خورشيدي چاپي در بازار قادر نيستند، بيش از سل‌هاي خورشيدي قديمي‌تر انرژي خورشيد را مهار كنند. با توليد اين رنگ جديد محققان براي اولين بار نشان داده‌اند كه انرژي سل‌هاي كپه شده بيشتر از سل‌هاي منفرد است.
فیزیکدانان آمریکایی برای اولین بار توانستند یک پردازشگر کوانتومی را با قابلیت برنامه ریزی روی دو کیو بیت توسعه دهند. محققان موسسه ملی استاندارد و فناوری (NIST) برای اولین بار موفق شدند نشان دهند که امکان ساخت یک پردازشگر کوانتومی بیش از یک کیوبیت وجود دارد. نتایج این تحقیقات، ساخت یک پردازشگر با قابلیت برنامه نویسی همگانی اطلاعات کوانتومی را امکانپذیر می کند. این محققان در این خصوص اظهار داشتند: "این اولین بار است که کسی موفق می شود امکان ایجاد یک پردازشگر کوانتومی بیش از یک کیو بیت را نشان دهد این گامی مهم به سوی هدف نهایی یعنی محاسبه تعداد زیادی کیو بیت است با این کار می توان اتصال میان این پردازشگرها را به صورت همگانی فراهم کرد."براساس گزارش نیچر فیزیک، در حال حاضر یونها برای ایجاد بیتهای کوانتومی (کیو بیتها) در برخی از سیستمهای فیزیکی مهم به کار می روند "کیو بیت" قیاس کوانتومی یک بیت است و از انطباق همزمان صفر و یک استفاده می کند.این پردازشگر محققان آمریکایی می تواند اطلاعات را در دو کیو بیتی که از تناوب یونهای برلیوم ساخته شده اند به شکل "صفر و یک" ذخیره کند این یونها در یک شبکه الکترومغناطیسی نگهداری و از طریق نور ماوراء بنفش دستکاری شده اند. این پردازشگر جدید قادر است 160 پردازش روتین را به طور متفاوت روی دو کیو بیت خود انجام دهد هرچند تعداد این پردازشها هنوز محدود است اما می تواند راهی به سوی ساخت پردازشگرهای همگانی با قدرت پردازش نامحدود باشد.
امروزه پروژه چند ملیتی ایتر ، نانو تکنولوژی ، شتابدهنده هادرون ، شاتل آنلانتیس و ... توانایی منحصر به فرد و انکار ناپذیر فیزیک کاربردی ، فیزیک نظری و فیزیک محاسباتی را بخوبی نمایش میدهند.انشتین بزرگ در باره توانایی فیزیک فرموده است :